Garðar var orðin heldur órólegur þegar ég hringdi til hans og sagði honum að við gætum hisst, ég væri með myndirnar. Hálftíma seinna var ég komin í skemmuna og afhennti honum þær. Garðar spurði hvernig mér hafði gengið og ég sagði honum í stuttu máli frá atburðarásinni sem var heldur hlægileg svona eftir á hugsað. Eftir prentunin af myndunum hafði tekist vel, ég hafði tekið með mér skanna sem ég rendi yfir myndirnar sem flutti þær svo yfir í tölvuna heima og þar prenntaði ég þær út.
Garðar hafði talað við Maddam Lise sem að sendi strax öryggissveit í málið. Sveitin hóf að kanna allar mínar ferðir, alla hugsanlega tengiliði og annað, allt sem gæti komist nálægt því að myndir af mér í leiðangri dúkkuðu upp á borð frænku minnar.
Það var ekki mikið hægt að gera en að afhenda Garðari myndirnar og fara heim eftir stutt spjall, enda var ég orðin dauð lúin. Átti að mæta bráðlega í vinnuna og vera þar allan daginn, ég vissi ekki hvernig á átti að komast yfir þetta. Ég dreif mig heim til þess að geta blundað e-h áður en ég færi í vinnuna, en þegar heim var komið var ég svo upp tjúlluð að ég gat það ekki. Ég fór bara í sturtu, hellti upp á kaffi og las moggan. Tók mér góðan tíma til þess að byrja nýjan dag. Ég var komin í vinnuna á tilsettum tíma, veðrið var yndislegt, milt og gott, ég opnaði út og setti út auglýsingaskilti þar sem var verið að auglýsa listamanninn sem var með sýningu þennan mánuðinn.
Einhvera hluta vegna var Sjonni í essinu sínu þennan morguninn, gerði ekkert annað en að stríða mér og þar sem ég var frekar þreytt fór það í pirrurnar á mér. Eftir hádegi var ég orðin heldur skapstygg og allveg að sofna í þessum hita sem var þarna inni. Allt í einu kem ég auga á mjög svo kunnulegan mann sem leit heldur flóttalega út. Hann stóð á miðju gólfinu og vissi ekki hvert hann átti að lýta. Sjonni fór og spjallaði eitthvað við manninn en ég heyrði ekkert þar sem ég var langt í burtu. Mér skildist samt á þeim að hann væri að leita að sérstöku málverki. Mynd af skolhærðri konu í rauðum kjól með dauðann svartan hund við hliðina á sér. Ég er samt ekki allveg viss því þeir snéru hliðunum í mig og ég er ekkert sérlega góða að lesa þannig af vörum.
En hvaðan kannaðist ég við þennan kall. Mér fannst hann heldur skuggalegur, eins og það væri ekki allt í feldur með hann.
ritari: Thora at 10:34 e.h.