Mig langar heim, oh mér líður svo illa ég verð að komast heim og upp í rúm og liggja í þynnku með extra hausverk.
Já já ég skal keyra þig heim ef ég fæ að vera hjá þér þangað til ég á að mæta í vinnuna. Mér leist nefnilega ekkert á að skilja Ástu eftir eina heim, hvað ef hann skildi koma hvað skildi hann þá gera við hana?
Já, takk. Mér er allveg sama þó þú sért þar þú getur tekið uppáhaldsþættina þín með og glápt á þá. Ásta brosti aumkunnarlega framan í mig.
Æiii... greyið stelpan, allt mér að kenna, bara af því ég vildi vita af þessum Luck.
Klukkan var að verða sex og þrír tímar þangað til að ég átti að mæta í vinnuna. Ég dröslaðist með Ástu upp tröppurnar og hjálpaði henni að leggjast í rúmið. Sagði henni að þegar ég væri farin þá skildi hún hringja í mig ef eitthvað kæmi uppá. Ég færi um 9 og væri búin klukkan 2 og ætlaði þá að koma og kíkja á sjúklinginn minn. ;)
Ég settist inn í stofu og skellti spólunni í tækið, hitaði mér kaffi og ristaði brauð í róleigheitunum. Mér var litið út í garð þar sem sólin var byrjuð að skína á fallegu trén og eitt og eitt tíst í fuglunum. Ég ákvað að kíkja aðeins út og njóta góðaveðursins þegar ég sá allt í einu að það hafði verið fiktað við lásinn á svalahurðinni. En þetta var ekki eftir mig því núna var búið að brjóta hann upp. Ég fékk sting fyrir hjarta og það byrjaði að slá örar. Ég þóttist opna hurðina eins og ekkert væri og leit út og á lásinn að utanverðu, hann var allur í hakki. Skildi Luck vera hérna? Ég þorði ekki að hugsa svo langt ég vonaði bara að það hefði einhver óprúttinn náungi komi og stolið einhverju, en hverju. Allt var á sínum stað. Ég hallaði hurðinni og fór að labba varlega um íbúðina. Skoðaði eldhúsið betur, baðherbergið, vinnuherbergið, stofuna en var samt ekki viss hvort ég ætti að fara inn til Ástu. Skyndilega heyrði ég brothljóð og ægilega píkuskræki frá Ástu. Guð minn almáttugur hann var þá þarna inni.
ritari: Thora at 3:05 e.h.