Geirþrúður....framhaldssaga

blogger.com | fyrri kaflar | Geirthrudur

miðvikudagur, mars 19, 2003

Hvers vegna í ósköpunum þarf þetta allt að vera svona. Ég ætti bara að snúa við og hlaupa á eftir Ástu og segja henni allt saman. Allt, frá vinnunni minn, íþróttafréttamanninum, klemmunni sem ég er í núna, bara allt. Labba bara upp að henni og segja; ,,Hey ég átti alltaf eftir að segja þér að ég vinn hjá leyniþjónustu Íslands og því haga ég mér svona undarlega stundum. “ Nei ég gæti það ekki hún myndi náttúrulega bara hlægja af mér, og ég mindi standa fyrir framan hana eins og kúkur. Afhverju er Ásta með íþróttafréttamanninum hvað er málið… Bíddu, bíddu, bíddu, vent lít. Ásta og íþróttafréttamaðurinn hittust fyrir tvem vikum og það er innan við vika síðan ég sá krimman koma út frá henni þar sem þau höfðu verið að ríða…Ég trúi þessu ekki var Ásta að halda framhjá? Hvað er málið með hana? Ég trúi þessu ekki, það getur ekki verið mikil ást á milli Ástu og íþróttafréttamannsins. Ég held að ég sé að vera geðveik. Ég bý örugglega í einhverjum heimi þar sem fólk gerir í því að gera mér lífði leitt. Nei ég veit ég bý í svona sjónvarps þætti eins og Jim Carrey bjó í þar sem fólk fylgdist með honum nótt sem dag… já það er málið, þetta hlýtur bara allt saman að vera einn stór djókur.
,,Geirþrúður, GEIRÞRÚÐUR, ertu að verða vitlaus eða hvað?”
Það var Sjonni sem var að kalla á mig í þann mund sem ég var að fara fram hjá horninu á Gallerýin og sýndi alls engin merki um að vera á leiðinn þangað. Það var ekki fyrr en þá að ég áttaði mig á því að ég hafði gengið alla þessa leið með höfuðið ofaní götunni og vissi ekkert hvert ég var komin. Ég bara gekk og gekk, hugsaði og hugsaði.
,,Er ekki allt í lagi, Geirþrúður þú ert eitthvað svo… utan við þig.”
,,Jújú, ég er bara að hugsa svo mikið, Ásta sagði mér að hún væri byrjuð að deida íþróttafréttamanninn.”
,,Hún að deida honum, neeehei það getur ekki verið.” Sagði Sjonni og það var stórt glott á andlitinu hans.
,,Víst, hún var að segja mér það bara núna rétt áðan. Afhverju segiru að hún geti ekki verið að deida hann?”
,,Af því að hann er en þá með Kollu Artí.”
Ég var ekkert smá vegis hissa. ,,Djöfulsins melurinn, nei það getur ekki verið. Þau eru búin að vera að deida í tvær vikur.”
,,Jújú ég er að segja allveg satt. Ég sá þau í gær saman á kaffihúsi og ekkert smá happy.”
,,Ég trúi þér ekki, ég verð að hringja í Ástu og segja henni frá þessu, svo förum við bara í kvöld og berjum kauðan. Ertu ekki til?”
,,Ekki allveg, ertu ekki heldur hörð á þessu? Ég veit ekki…”
,,Ég læt engann koma illa fram við vini mína, það eitt skal ég segja þér að er satt.”
Núna horfði Sjonni á mig forviða og ég endurtók í huganu það eitt skal ég segja þér að er satt. Hvað meinti ég með þessu, og ég held að hann hafi verið jafn hissa á þessu og ég. En í þann mund sem hann ætlaði að fara að spyrja eitthvað kom kúnni inn og ég stökk til og afgreiddi hann. Ég reyndi að hafa sem minnst samskipti við hann það sem eftir var dagsins og forðast ,,djúp” samtöl.
Ég var ekki fyrr búin að loka útidyrahurðinni þegar síminn hringdi. Hver skildi vera að hringja í mig?
,,Halló”
,,Hæ, ´etta er Ásta. Varstu ekki farin að sakna mín? Verður þú ekki heima núna í kvöld? Má ég ekki bara kíka til þín núna?”
,,Jújú, ég verð heima kondu endilega.”
Jæja núna ætlaði ég sko að gera athlögu að Ástu, draga þetta upp úr henni hvað sem það kostaði. Ég vil fara að komast til botns í þessu máli. Ég var að semja plan í huganum um það hvernig ég ætlaði að varpa sprengjunni á hana.
Ásta kom um hálf sjö, hún var með fangið fullt af snakki, bjór og pizzu! Þetta leit ekkert smáeigis vel út. Og skyndilega ákvað ég að breita planinu. Við ætlum að verða fullar í kvöld, eða réttast sagt hún og þannig fengi ég hana til að segja mér það sem ég vil heyra. Hún er ekki sú eina sem á bjór, ég á nefnilega bjór síðan… ég veit ekki hvenær. Þetta ætti að verða skemmtilegt, eða þannig, málið er að Ásta verður alltaf svo málglöð þegar hún fær sér neðan í og þegar það liggur eitthvað illa á henni og þá lætur hún það bara gossa sem hún og gerir ekki alla aðra dag.
Við byrjuðum á léttu spjalli, og það var eins og við heðum ekkert hisst fyrr um daginn. Ásta var komin vel á fimmt bjórinn þegar ég ákvað að fara að ýta að henni spurningum.

ritari: Thora at 6:28 e.h.

mánudagur, mars 17, 2003

„Kynna þig fyrir honum?“ hváði Ásta. „Ég veit nú ekki betur en þú þekkir hann mjög vel“ hélt hún áfram og lagði mikla áherslu á orðið mjög. Hún kímdi út í annað. Ég var bara svo rugluð. Ég hafði átt von á að hún væri ástafangin af krimmaútlengingum eða hún ætlaði að segja mér frá honum svo þetta var bara það eina sem mér datt í hug. Auðvitað þekkti ég íþróttafréttamanninn. Ég hafði nú aldreilis þekkt hann á undan henni!

Ákvað að ræða þetta ekki meira í bili. Ég yrði að fá upplýsingarnar um krimmaútlenginn sem læddist út frá henni seinna. Nú vissi ég bara ekkert hvernig ég ætti að fara að því. Ég var allveg búin að ákveða að lokka þetta uppúr henni en svo bara allt í einu sagðist hún vera ástfangin. Ég hugsaði með mér að hver verður ástfanginn á tveim vikum! Er það ekki heldur sterkt til orða tekið. Ég vil nú frekar bara kalla þetta greddu. Æii ég var eiginlega smá fúl yfir þessu. Bæði að hún skyldi vera með íþróttafréttamanninum og að ég hafði ekki fengið neitt uppúr henni með krimmaútlenginn.

Við sögum ekki mikið meira. Mér fannst Ásta vera eitthvað miður sín yfir að ég hafi tekið þessu svona illa. Ég var bara ekki undirbúin að segja henni neitt. Mig langaði ekkert að segja henni að ég væri enn hrifinn af honum það var bæði ekki satt og það myndi skapa fleiri vandræði og ekki gat ég sagt henni sannleikan. Ég var orðin svo þreytt á þessu bölvaða lygavef alltaf hreint. Ég kastaði kveðju á ástu fyrir utan Brennsluna og reyndi að vera hess en gekk í þungum þönkum upp laugarvegin aftur á leið í Gallerýið.
ritari: Thora at 4:39 e.h.

,,Íþróttafréttamaðurinn" stundi ég upp eftir henni. Mér var ekkert smá brugðið. Hún og íþróttafréttamaðurinn en ég hélt... já og Kolla... og ,,ha?" sagði ég síðan.
,,Hvað meinaru með, ha?"
,,Nei mér bara datt ekki í hug að þið... ég meina að þú værir eitthvað að pæla í honum. Var hann ekki með... Hérna, hvenær, hvar, hvað, hvernig, hversvegna...?"
Ásta sat á móti mér og starði bara á mig vegna þessara fáránlegu viðbragða minna við þessum fréttum. Ég var svo hissa, ég vissi bara ekki hvað ég átti að segja eða hvernig ég átti að haga mér.
,,Rólega Geirþrúður, ertu eitthvað óánægð með þetta?"
Ég reyndi að brosa ,,Ne, nei nei alls ekki. Eru þið búin að vera að deida eitthvað, í einhvern tíma meina ég?"
,,Nei nei ég hitti hann á djamminu um þar síðustu helgi, við vorum bæði hálf edrú og eitthvað svo lost í vina hópnum okkar. Óli vinur hans og Begga vinkona mín þekkast og ég skellti mér á djammið með þeim og hittum hann og einhvern vegina náðum við þarna saman. Við spjölluðum um heima og geyma, rölltum bara saman í bænum. Svo hringdi hann í mig og við erum búin að hittast nokkrum sinnum eftir þetta."
,,Ertu ekki að grínast en hvað með hinn..." nei nei nei GEIRÞRÚÐUR haltu kjafti. Hvað er að þér, ekki segja þetta!!!
Ástu var brugðið. ,,Hinn hvað? Um hvað ertu að tala?"
,,Nei ég meinnti ekki hinn hvað, ég ætlaði að segja hvað með hina, ég helt að hann hefði verið á eftir einhveri annari. Æi ég veit ekki, maður heyrir þessar kjaftasögur út um allt." Úfff, þarna slapp ég vonandi fyrri horn, en ætli Ásta viti af Kollu?
,,Ég held að það sé enginn önnur, hann sagði mér allavegana ekki frá neinni annari. Geirþrúður, er einhver önnur? Veistu eitthvað?"
,,Nei nei ég veit ekkert hélt að hann hefði verið að slæpast með einhverri en veit ekki meir, sel það ekki dýrara en ég keypti!"
,,Jæja, eigum við ekki að hætta að tala um þetta. En mér finnst frábært að þú skulir vera farin að deida gaur, hann er eflaust mjög fínn. Þú verður af fara að kynna mig fyrir honum."
ritari: Thora at 11:29 f.h.

heim - fyrri kaflar